Zaburzenia wewnątrzdziedziczne

Jeżeli bardzo wcześnie rozpoczniemy leczenie przetworami tarczycy i prowadzimy je w ciągu wielu lat, to wynik leczniczy bywa trwały nawet po odstawieniu tarczycy. Najoporniejszy na leczenie jest niedosłuch. Dziennie podaje się 0,15-0,6 g gruczołu tarczycowego. Łatwiej jest osiągnąć poprawę stanu cielesnego niż umysłowego. Chorzy ci żyją zazwyczaj niedługo, ponieważ zapadają łatwo na choroby zakaźne. Jeżeli żyją dłużej,  to czasem już w 40 r. ż. można stwierdzić przejście niedorozwoju umysłowego w otępienie starcze. Przy rozpoznawaniu pamiętać należy               o przypadkach dużych nawet zmian psychicznych bez wyraźnych objawów cielesnych. Zaburzenia psychiczne w związku z niedoczynnością tarczycy u dorosłych omówimy później. Należą tutaj takie zaburzenia, jak gigantyzm, eunuchoidia, akromegalia dziecięca itd., dają one                 w wyniku niedorozwój umysłowy różnego stopnia, najczęściej ograniczenie umysłu. Przypadki eunuchoidii określa się też mianem dysgenitalnego infantylizmu. Narządy płciowe są tu niedorozwinięte, brak jest wtórnych cech płciowych lub wykształcone są one w stopniu niedostatecznym, kościec wykazuje znamienny przerost z niestosunkową długością kończyn, głos pozostaje chłopięcy, twarz przedwcześnie nabiera cech starczych, a stan psychiczny waha się między infantylizmem a wyraźnym niedorozwojem, czasem aż do poziomu głuptactwa. Akromegalia dziecięca, wyrażająca się przerostem obwodowych części kośćca, rąk, nóg, palców, a także części kostnych twarzy, przy wzroście olbrzymim, prowadzi również do niedorozwoju różnego stopnia, nawet do głuptactwa. Gigantyzm jako taki może nie dawać żadnych zaburzeń psychicznych ani   niedorozwoju, chociaż czasem widuje się infantylne cechy charakteru i ociężałość umysłową. [hasła pokrewne: wybielanie warg sromowych, wzorcowanie przyrządów pomiarowych, hologramy els ]