Badania tuberkulinowe

Badaniom tuberkulinowym można zarzucić to, że przeprowadzono je z tuberkuliną różnego pochodzenia i różnej mocy. Chociaż zatem zdobyty materiał nie jest ścisły, odzwierciedla on jednak do pewnego stopnia panoszenie się gruźlicy w wymienionych grupach wkrótce po wojnie            w związku z warunkami życia podczas okupacji. Co do ludności całej Polski, to według teoretycznych obliczeń Michała Telatyckiego liczba chorych na gruźlicę wynosiła w Polsce w r. 1946 970.000, w tym 520.000 wśród mieszkańców wsi. Stanowi to 440 osób na każde 10.000 mieszkańców, w tej liczbie wykrztuszających prątki gruźlicy 176 na każde 10.000 mieszkańców. Liczba zgonów z powodu gruźlicy wynosiła         w roku 1946 w całej Polsce 64,460 osób, czyli 29,3  na każde 10.000 mieszkańców (przed wojną 17,5%). Tych obliczeń nie można uważać też za ścisłe. I tak np. Henryk Rudziński na podstawie niekompletnych prowizorycznych danych podaje liczbę chorych na gruźlicę w Polsce w r. 1946 na około 1,5 miliona, a zgonów z powodu gruźlicy na 50 na każde 10.000 ludności, a więc liczby wyższe, niż obliczone przez Telatyckiego. Dane jednak obu wymienionych badaczów zgodnie dowodzą znacznego nasilenia gruźlicy w kraju w związku z wojną i okupacją. Liczbę dzieci chorych na gruźlicę w wieku od 6 do 12 roku życia podaje Rudziński dla r. 1946 0,5% (przed wojną zaledwie minimalny), a liczbę dodatnich odczynów Pirqueta na 70% (przed wojną 40%). Wszystkie przytoczone dane świadczą, jak ciężka spuścizna spadła na barki Ministerstwa Zdrowia             po wyzoleniu kraju. [podobne:  pediatra ostrołęka, matołectwo, matołectwo na włosy ]