Kliniczna patologia ginekologiczna
Ostatnie dwie dekady były świadkami ogromnego postępu w wiedzy na temat zmian w obrębie żeńskich narządów płciowych i ich cech histopatologicznych. Do pewnego stopnia postępy te znalazły odzwierciedlenie w formowaniu się subspecjalistycznych organizacji, takich jak Międzynarodowe Stowarzyszenie Patologów Ginekologicznych, liczne kursy podyplomowe na ten temat oraz publikacja co najmniej czterech podręczników na temat patologii ginekologicznej: Malcolm Anderson s Female Reproductive System (New York: Churchill Livingstone, 1991), Harold Fox s Haines and Taylor – Obstetrical and Gynecological Pathology (New York: Churchill Livingstone, 1995), Claude Gompel i Steven Silverberg s Gynecologic Pathology (Filadelfia: JB Lippincott, 1994), oraz Robert Blair s Patology Roberta Kurmana The Female Genital Tract (New York: Springer-Verlag, 1995). Te cztery podręczniki zakładają, że czytelnik, który najprawdopodobniej jest patologiem, zna się na podstawach histopatologii. Każdy dostarcza istotnych informacji klinicznych i podkreśla kliniczne i patologiczne korelacje, ale główny nacisk jest morfologiczny. Kliniczna patologia ginekologiczna jest przeznaczona raczej dla położników i ginekologów niż dla patologów. Większość z 14 autorów ma swoje główne nominacje w departamentach położnictwa i ginekologii. Celem tej książki jest umożliwienie lekarzowi diagnozy stanu od momentu stwierdzenia znacznej zmiany, zbadania za pomocą kolposkopu (jeśli dotyczy), biopsji lub wycięcia i zbadania pod mikroskopem .
Niestety ta książka nie spełnia swojej obietnicy. W książce zajmującej się morfologią kluczowe znaczenie ma zasięg i przejrzystość ilustracji. Pomiędzy 500 zdjęciami brutto, zdjęciami kolposkopowymi i fotomikrografiami znajduje się fajny miks, a wszystkie są w kolorze, za co należy gratulować autorom. Ale zbyt wiele zdjęć ma niską jakość lub kiepski wydruk. Wiele zdjęć jest rozmytych, a w kilku przypadkach natura zmiany nie może zostać wydedukowana bez podpisu. Liczne fotografie marnują znaczną przestrzeń z nadmiernie dużymi marginesami; większa uwaga na kadrowanie pomogłaby uwydatnić omawiane uszkodzenie. Etykietowanie, które prawie nie istnieje, również pomogłoby czytelnikowi.
Tekst jest niejednoznaczny w pewnych obszarach, a niektóre rozdziały są aktualne, podczas gdy inne nie. Rozdział dotyczący endometrium zapewnia dokładną i zwięzłą prezentację ostatnio opisanych zmian, takich jak atypowy gruczolak wielopostaciowy oraz związek między terapią tamoksyfenem a rozwojem polipów endometrialnych u pacjentów z rakiem piersi. Referencje są równie aktualne jak w 1994 roku. Natomiast inne rozdziały pozostawiają czytelnikowi niepewność co do aktualnego statusu pola i perspektywy autorów. Na przykład rozdział dotyczący sromu jest niejednoznaczny pod względem terminologii i przekonań. Autorzy zauważają, że śródnabłonkowa neoplazja sromu jest terminem preferowanym przez Międzynarodowe Towarzystwo Badań nad Chorobą Płuc, jednak podnoszą oni martwą kwestię istnienia choroby Bowena i łuszczycy łukowatej – stany dawno temu wyłączone z terminologii diagnostycznej stosowanej przez patologów Wiele dyskusji zawiera nadmiernie uciążliwy komentarz na temat starszych wyników, ale stosunkowo niewiele nowych odkryć. Bardziej syntetyczna analiza aktualnej literatury i szersze zastosowanie diagramów pomogłyby czytelnikowi zrozumieć znaczenie zmian chorobowych i związków histopatologicznych między nimi. Bardziej schematyczne rysunki i tabele mogą również pomóc w uporządkowaniu informacji dla czytelnika.
Stanley J. Robboy, MD
Duke University Medical Center, Durham, NC 27710
[patrz też: fala uderzeniowa katowice, rehabilitacja bobath, przegladarka skierowań ]